30 lat temu z inicjatywy Komitetu Ochrony Praw Dziecka zainicjowana została kampania „Otwarte drzwi szpitali dziecięcych”.

Zależało nam ogromnie, by standardy opieki nad chorym dzieckiem uwzględniały obecność osób najbliższych.

Przekonywaliśmy, że zaopiekowane emocjonalnie dziecko szybciej zdrowieje, rodzic może być w pielęgnacji dziecka bardzo pomocny, a wirusy i bakterie, których tak bardzo bal się personel szpitalny najczęściej nie wędrowały na oddziały razem z rodzicami.

Udało się !  Kolejne szpitale zaczęły opracowywać regulaminy  – najpierw odwiedzin, później dłuższych pobytów rodziców na oddziałach dla najmłodszych pacjentów.

Kontynuacją tej akcjji była kolejna – „Szpital bez łez”. Nie zadawaliśmy już wówczas pytania „Czy rodzice mają towarzyszyć choremu dziecku” – uznaliśmy to za rzecz oczywistą. Ale odwiedziliśmy WSZYSTKIE oddziały w Wielkopolsce, gdzie leczone były dzieci, by znaleźć te miejsca, w których dzięki współpracy lekarzy, pielęgniarek, szpitalnych opiekunek i rodziców tych dziecięcych łez lało się najmniej.

Dziś z całych sił wspieramy akcję Gazety Wyborczej  – SZPITAL PRZYJAZNY RODZICOM.

Jesteśmy ogromnie ciekawi Waszych doświadczeń z okresu hospitalizacji dziecka. Opowiedzcie, jak przyjmował Was personel, czy uzyskiwaliście niezbędne informacje, na jaką pomoc i wsparcie mogliście liczyć. Napiszcie jak czuliście się Wy, a jak Wasze dzieci. Co Wam pomagało przebrnąć przez ten trudny czas, a co go niezmiernie utrudniało. Jakie prawidłowe, a pewnie też nieprawidłowe zachowania rodziców obserwowaliście.

Czekamy na Wasze maile!

Zależy nam ogromnie , by dzięki informacjom uzyskanym od rodziców wspólnie z lekarzami, pielęgniarkami i psychologami szpitalnymi wypracować standardy pobytu rodziców na oddziałach.